LAURKA DLA TATY

Może i nie będą pamiętać tych wszystkich wypraw na koniec świata, które im organizujesz, tych rejsów przez odmęty, w które ich zabierzesz – choć o tym pierwszym, kiedy ten cholerny jacht zapalił się nam na środku jeziora na pewno będę im często przypominać. Tego możesz być pewien.

Może umkną im gdzieś szczegóły wakacyjnych wypadów, może zapomną jak taszczyłeś ich narty, woziłeś śpiących błogo przez tysiące kilometrów, nosiłeś na baranach, wysypywałeś piasek z maleńkich butów, kupowałeś lody z posypką, uczyłeś jeździć na rowerze i masowałeś dręczone kolkami brzuszki.

Nie wiem też, czy będą pamiętać jak uczyłeś ich pływać, nadmuchiwałeś rękawki, rozcierałeś stłuczone kolana, naklejałeś plastry i wiązałeś sznurówki. Wiem za to mój Ty wspólniku doli i niedoli, że gdyby nie Ty, żadne z nich pewnie nigdy nie wlazłoby na drzewo, nie huśtałoby się wysoko, nie złowiłoby ryby, chodziliby czyściuteńcy, zapięci szczelnie pod samiutką szyję, w czapkach naciągniętych na uszy. Mieliby być może mniej siniaków, ale bankowo mniej fajnych wspomnień. Jak dobrze, że Cię mają ci mali szczęściarze. Zasłużyłeś na laurkę. Brawo Ty!Może i nie będą pamiętać tych wszystkich wypraw na koniec świata, które im organizujesz, tych rejsów przez odmęty, w które ich zabierzesz – choć o tym pierwszym, kiedy ten cholerny jacht zapalił się nam na środku jeziora na pewno będę im często przypominać. Tego możesz być pewien.

Wiem za to mój Ty wspólniku doli i niedoli, że gdyby nie Ty, żadne z nich pewnie nigdy nie wlazłoby na drzewo, nie huśtałoby się wysoko, nie złowiłoby ryby, chodziliby czyściuteńcy, zapięci szczelnie pod samiutką szyję, w czapkach naciągniętych na uszy. Mieliby być może mniej siniaków, ale bankowo mniej fajnych wspomnień.

Jak dobrze, że Cię mają ci mali szczęściarze. Zasłużyłeś na tę laurkę. Brawo Ty!